مقاله نوشدگی و نحوه برخورد با افراطها در باب وحدت از نظرگاه امام خمینی با word دارای 14 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله نوشدگی و نحوه برخورد با افراطها در باب وحدت از نظرگاه امام خمینی با word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله نوشدگی و نحوه برخورد با افراطها در باب وحدت از نظرگاه امام خمینی با word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله نوشدگی و نحوه برخورد با افراطها در باب وحدت از نظرگاه امام خمینی با word :
چکیده
در این پژوهش برآنیم تا دو مقوله نوشدگی و نحوه برخورد با افراط و تفریط در دیدگاه امام خمینی را بررسی کنیم. اما از آنجا که هر یک از این موضوعات گستره وسیعی را در برمیگیرد و اصولاً برخورد با افراط یا تفریط در هر موضعی روشی خاص را میطلبد و بنابراین بدون تخصصیتر شدن بحث نتیجه لازم به دست نخواهد آمد، تصمیم گرفتیم این بحث را قدری جزیی تر کرده، آن دو موضوع را در اندیشههای امام خمینی در باب وحدت امت اسلامی مورد تحلیل قرار دهیم. در واقع ما در این نوشتار تلاش میکنیم آراء نو و تازه امام در باب مسئله وحدت که مسئلهای مبتلابه در مناسبات جهان اسلام امروز ما است را تبیین کنیم و همچنین در ادامه برخورد امام در برابر مواضع افراطی که در مواجهه با این مقوله در جامعه شکل گرفت را شرح دهیم. ما در این پژوهش از روش کتابخانهای مبتنی بر گردآوری آراء و اندیشهها و تحلیل آن مطالب و استخراج مستلزمات آنها، استفاده کردهایم. در پایان نیز به این نتیجه دست یافتهایم که روش امام در نوشدگی و دگراندیشی در زمینه وحدت و همچنین نوع برخورد با افراط هایی که در مورد این مقوله رخ میدهد میتواند به یک الگو در بین علمای مسلمان عالم اسلامی تبدیل گردد.
کلید واژه: امام خمینی، نواندیشی، افراط و تفریط، وحدت
کنگره ملی بررسی اندیشههای فرهنگی و اجتماعی حضرت امام خمینی(ره)
2
مقدمه
مسئله طرح مسائل نو و تازه با توجه به مقتضیات زمان امری ضروری و در عین حال حساس است که
صاحبنظران باید با دقت و نکتهسنجی تمام در آغاز ضرورت آن را تشخیص داده و سپس با در نظر گرفتن
همه جوانب امر به روشی مناسب اقدام به طرح آن مسئله نو بنمایند و البته در همیشه تاریخ هرگاه اندیشهای
خاص و متفاوت از آراء گذشته مطرح شده مخالفتهایی را در پی داشته است. و اصولاً تا به امروز هیچ سخن تازهای را سراغ نداریم که در ابتدای طرح، مورد پذیرش جدی واقع شده باشد. حال گاهی این مخالفتها به
شکلی افراطی صورت پذیرفته است و گاهی به صورتی معقول نمود پیدا کرده است.
آنچه در این مرحله مهم و تعیینکننده مینماید آن است که آن صاحب اندیشه چگونه با مخالفان خود
برخورد کند که بتواند نظر خود را در جایگاهی که باید، قرار دهد. تا سخنش تأثیری را که شایسته است، از
خود به جای بگذارد. مسئله وحدت امت اسلامی از جمله مسائل ضروری پس از شکلگیری انقلاب اسلامی
ایران بود که میبایست رهبران انقلاب موضعشان را در باب آن به شکلی درخور مشخص میکردند. امام خمینی(ره) به عنوان بنیانگذار انقلاب اسلامی مردم ایران، از همان آغاز به این مهم پی برده بود و بدین روی
بلافاصله پس از انقلاب این موضوع را در بوته شرح وتبیین قرار داد و در این راستا سخنان و اندیشههای
جدیدی را مطرح ساخت که در پی این کار لازم مینمود که امام در مقابل افراطهایی که در این زمینه از قبل در جامعه شیعی مطرح بود و همچنین مواضع افراطی مخالفان نظری این اندیشه که پس از طرح مسئله نمود مییافت، برخوردی مناسب انجام میداد که بتواند تأثیری در خور از طرح اندیشهاش در جامعه به جای بگذارد.
در این پژوهش در پی آنیم که این نظر نو را تشریح کنیم و برخورد امام با افراط و تفریطهایی را که در
ارتباط با آن اندیشه تازه، برخی از پیش در جامعه وجود داشت و پارهای پس از مطرح شدن به وجود آمد
تقریر کنیم.
-1 نظرات نوین امام در زمینه وحدت
1-1 منابع معرفت شناسی وحدت
امام خمینی مبانی معرفتشناختی این مقوله را تبیین میکند و سخن را به روی خاستگاه این مسئله میبرد
و بیان میکند که خاستگاه این اندیشه، قرآن و سنت رسول االله و اهل بیت است. امام قائل به این بود که وحدت به حکم شرع و عقل و شرایط و مقتضیات ویژه زمانی، واجب است و نظریاتش را در این باب تبیین
میکند. بر اساس این نظریات بود که تئوری عملی وحدت مسلمین را ارائه نمود. برخلاف کسانی که فقط در
مقوله نظر به این قضیه میپرداختند، امام(ره) از بعد عملی نیز برای این جریان تئوری و نظریه ارائه کرد که در
ادامه سخن بدان خواهیم پرداخت. در این قسمت به تبیین ضرورت وحدت از جهت شرع و عقل و مقتضیات
خاص زمانی خواهیم پرداخت.
کنگره ملی بررسی اندیشههای فرهنگی و اجتماعی حضرت امام خمینی(ره)
3
1-1-1 وحدت به اقتضای حکم شرع
امام خمینی(ره) به عنوان یک منبع معرفتشناختی ریشه مبانی وحدت امت اسلامی را قرآن و سنت پیامبر
اکرم (ص) و اهل بیت پاک او میدانست. از دقت در آثار و اندیشههای امام مشخص میشود که این وحدت و
همگرایی به هیچ وجه همه فلیفهاش وضعیت سیاسی جهان اسلام نیست؛ بلکه ما مسلمانان حقیقتاً با یکدیگر برادریم و برابر و فرقی بین شیعه و سنی نیست. امام همواره تأکید میفرمودند شیعه و سنی اصلاً مطرح نیست.
ما با مسلمین اهل سنت یکی هستیم(صحیفه امام، ج6، ص(133، و لذا امام با توجه و استعانت به این اتفاقات
و مشترکات مسلمانان، لازم میدانستند که در ابعاد سیاسی و اجتماعی نیز با یکدیگر وحدت داشته باشیم.
بنابراین اصل وحدت و برادری و برابری، دینی است و از این اصل است که فروعات سیاسی و اجتماعی،
متفرع میشود. نظریه و افکار وحدتگرایانه امام که در ابواب آتی به شرح آنها خواهیم پرداخت، با بررسیهای عمیق فقهی، فلسفی، عرفانی و سیاسی حاصل گشتهاند و پشتوانه این اندیشهها اصل دین است نه
صرفاً پارهای مسائل سیاسی که مقتضای آن وحدت مسلمین باشد.
با این مسیر، اصل دین که همان توحید است، محور وحدت و عامل عزت مسلمانان میگردد؛ همچنانی که
صراحتاً در چهل حدیث به این مطلب پرداخته شده است (امام خمینی، 1378، ص309-311 ؛ همان، ص(312، و وسیله پیشرفت و نائل آمدن به مدینه فاضله را در همین توحید کلمه و توحید عقیده میداند.
سپس در ادامه با استناد به نص» انما المومنون اخوه« اشاره میکند که مسلمین به دوستی و مواصلت و نیکویی به یکدیگر و مود ت و اخوت با هم مأمورند. و روشن است آنچه موجب ازدیاد این معنا شود، محبوب است،
و آنچه این عقد مواصلت و اخوت را بگسلد و تفرقه در بین جمعیت اندازد، مبغوض صاحب شرع و مخالفت
مقاصد بزرگ اوست. پر واضح است اگر این تفرقه که امام از آن با تعبیر کبیره موقبه یاد میکند در بین گروهی گسترش یابد، موجب کینه و حسد و بغض و عداوت شده و باعث ریشه کردن فساد در جمعیت میشود. این امر خود موجب به وجود آمدن درخت نفاق و دورویی در آن اجتماع میشود. بالطبع این درخت در جامعه
رشد یافته، وحدت و اتحاد جامعه را گسسته کرده، پایه دیانت را سست میکند و از این جهت بر فساد و قبح
آن افزوده میشود (همان، ص.(312 این بیان روشن میدارد که وجوب وحدت و نزدیکی مسلمین به یکدیگر، اصالتاً فرسنگها با مصلحتسنجیهای سیاسی فاصله دارد. و البته این توحید اصلاً منافاتی با اختلافنظر و تنوع اندیشه ندارد. امام به نوعی وحدت در عین کثرت معتقد بودند و این وحدت، ریسمانی است برای پرهیز از دشمنی و دو دستگی خصمانه، اما دو دستگی و اختلاف به خودی خود، به توحید ضربه وارد نمیکند؛ کما
اینکه در بین پیروان یک مذهب خاص نیز این اختلافات و دو دستگیها موجود است، اما نباید به دشمنی و
خصومت منجر شود. ما با یکدیگر اختلاف داریم در عین اینکه واحد هستیم، مذاهب اسلامی در عین اینکه امت واحده اسلامی هستند میتوانند به حیاتّعلی و اجتماعی خود ادامه دهند. این نوع اختلافی که با وجود
یافتنش نفی محبت و دوستی نشود، منشأ خیر فراوان خواهد بود و لذا آن اختلافی که موجب دشمنی است،
مذموم و ناپسند است نه اختلاف در عین وحدت و دوستی و محبت.
کنگره ملی بررسی اندیشههای فرهنگی و اجتماعی حضرت امام خمینی(ره)
4
وظیفه مسلمین در این وضعیت این است که از تفرقه و اختلافات بپرهیزند و به جهات اشتراک دست
یازند و بر این اساس است که امام قاطعانه با تفرقهافکنیها مقابله میکند و میفرماید